Wat je werk ontvangt, maar je relatie mist

Carrière maken of een bedrijf runnen vraagt toewijding. Niet alleen in uren, maar in aandacht, scherpte en het vermogen om jezelf telkens opnieuw op te laden om te leveren. Dat vermogen heeft je ver gebracht — en het wordt vaak beloond: met erkenning, invloed, status, resultaat.

En precies daar begint het te wringen.

Want terwijl je werk je bevestigt in wie je bent en wat je kunt, wordt het thuis stiller. Niet per se in woorden, maar in energie. In aandacht. In de blik die korter blijft hangen. De aanraking die langer op zich laat wachten. De vragen die minder worden, of formeler klinken. Niet door een gebrek aan liefde, maar omdat er iets verschuift in de onderlinge afstemming.

Systemisch gezien gebeurt dit vaak zonder dat iemand het bewust kiest. Je werk gaat voor, je relatie volgt. Je agenda bepaalt de ruimte, je partner vult de gaten die overblijven. Je successen vier je eerder op kantoor of online dan aan de keukentafel. En je laadt sneller op van een prestatie, een target of een compliment, dan van een gesprek waarin niets hoeft en alles er mag zijn.

Zonder dat je het doorhebt, geef je werk de plek die ooit bedoeld was voor verbinding. Niet alleen met de ander, maar ook met jezelf.

In die verschuiving ligt iets fundamenteels. Want waar je werk je bevestigt, voedt het je niet. Erkenning die je daar ophaalt, is vaak tijdelijk. Afhankelijk van output. Van zichtbaarheid. Van de blik van de ander. En zolang die blik jou voedt, lijkt er niets aan de hand. Tot het niet meer genoeg is. Of tot de verwijdering thuis zo voelbaar wordt, dat je niet meer kunt doen alsof.

Je partner merkt het eerder dan jij. Niet omdat hij of zij onzeker is, maar omdat er iets wegvalt in jullie ritme. Iets wat ooit vanzelf ging, kost nu moeite. Er zit meer stilte tussen jullie. Meer functioneel overleg dan speelse nieuwsgierigheid. Meer rekening houden dan elkaar raken.

Dit gaat niet over schuld. En ook niet over therapie. Dit gaat over een ordening die ongemerkt is veranderd. En over de moed om die opnieuw te durven kiezen.
Want wat je buiten ophaalt, kan nooit vervangen wat van binnen had mogen blijven bestaan.

Tijdens een sessie met een ondernemer en een van mijn paarden gebeurde er iets opmerkelijks. De man stapte in de bak en begon vrijwel direct met doelgerichte bewegingen. Het paard week van hem weg. Pas toen hij stil stond en toegaf dat hij eigenlijk geen idee had wat hij voelde behalve "druk om het goed te doen", kwam het paard vanzelf dichterbij. Het dier vroeg niets, duwde niets terug — maar reageerde puur op hoe beschikbaar de man werkelijk was in het moment. "Ik ben thuis ook altijd bezig met wat er nog moet," zei hij. "Geen wonder dat mijn vrouw zich steeds meer terugtrekt."

Het paard had niets gezegd, maar wel alles gespiegeld.

Waar geef jij op dit moment het beste van jezelf aan? En wat hoop je er eigenlijk voor terug te krijgen?

Wat zou er veranderen als je eerst jezelf voedt, dan je relatie, en dan pas je werk?

Wil je dit thema verder verkennen — individueel of als ondernemend koppel?

In mijn programma’s werk ik precies op dit kruispunt van verbinding, leiderschap en systemische helderheid.

Plan een kennismaking of lees hier meer over mijn trajecten.